No.1

1. Swans - To Be Kind(mute)

Ναι, οι Swans δεν είναι οι ίδιοι με τους Swans που ήταν πριν 20 χρόνια.

Ακόμα και να ήταν, θα γκρινιάζαμε για αυτό ακριβώς το λόγο.

Και ναι, το “To Be Kind” δεν έχει την φόρα-οδοστρωτήρα του “The Seer”.

Πως θα μπορούσε άλλωστε; Θα μιλάγαμε για ένα ιστορικό μουσικό γεγονός.

Το “To Be Kind” όμως έχει την δύναμη και την ικανότητα να σε κρατήσει στο πάτωμα ισοπεδωμένο, ξεσκισμένο και ψυχολογικά γαμημένο. Στην κατάσταση δηλαδή που σε έφερε το “The Seer”. Και αν αυτό δεν είναι κατόρθωμα, τότε ποιο είναι;

Και όλα όσα ακούω για τον δίσκο περι “…χαμηλότερης ποιότητας κλπ κλπ…” έρχονται απλώς να κουμπώσουν και να αποδείξουν ότι όσοι τα λένε, στην ουσία δεν άκουσαν ποτέ πραγματικά το “The Seer” και απλώς αναμασούσαν, σουρωμένοι από το hype, λόγια και εντυπώσεις άλλων. Διότι μου φαίνεται αδιανόητο να σου αρέσει το “The Seer” έστω και λίγο και να μην σου αρέσει το μικρό του αδερφάκι καθόλου.

Όπως μου φαίνεται αδιανόητο να θεωρείς το νέο αυτό δίσκο, “ενοχλητικά ίδιο” με τον προηγούμενο και βάση αυτού να μην σου αρέσει τόσο πολύ ή και καθόλου.

Διότι πολύ απλά, τα ίδια συναισθήματα που σου πυροδότησε το “The Seer” θα σου διεγείρει ξανά και το “To Be Kind” . Το αν τελικά θέλεις εσύ να σε τσιγκλίσουν ή όχι , είναι μια άλλη ιστορία.

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία  στην άποψη των άλλων για την μουσική που επιλέγω να ακούω. Έμαθα να ακούω, ότι και να είναι αυτό, από μικρός, μόνος μου και από ένα σημείο και μετά, χωρίς κανένα συνοδοιπόρο στο μουσικό μου ταξίδι. Προφανώς και δεν μου άρεσε αυτό. Πάντα ήθελα κάποιον να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου για κάποιο δίσκο και οι άμεσοι φίλοι για αυτό το σκοπό, ήταν μουσικά σε άλλα πράγματα ή για να το θέσω πιο κομψά, δεν ήταν μουσικά μαζί μου ή ακόμα πιο δίκαια για αυτούς όχι με την ίδια συνέπεια και προσήλωση με εμένα, άρα εκτός τόπου και χρόνου για τα δικά μου δεδομένα. Οπότε όλοι εκείνοι οι μικροί θρίαμβοι, όλα εκείνα τα επιφωνήματα, χαμόγελα και ενθουσιασμοί , έμεναν συνήθως μέσα στο δωμάτιο, μεταξύ των τεσσάρων τοίχων. Μικρό το κακό πλέον.

Σημασία έχει, ότι έτσι έμαθα να κουλαντρίζω και να φιλτράρω πολύ πιο καλά τις γνώμες-απόψεις των άλλων(από μουσικών γραφιάδων-φίλους-φωστήρες του μουσικού τύπου-site-περιοδικά) με αποτέλεσμα να περνάνε μεν αλλά στην ουσία να μην ακουμπάνε ποτέ.

Πάντα με ενδιέφερε να διαβάσω, ακούσω απόψεις αλλά στην τελική, είχα πάντα την δικιά μου άποψη, κατασταλαγμένη, γεμάτη επιχειρήματα και δεν με πολύ ένοιαζε ποτέ τι έχουν να πουν οι έχοντες κάποιο βήμα(περιοδικό-site κλπ) είτε το έλεγαν για καλό, είτε για κακό.

Μάλλον δεν το λες ξεροκεφαλιά, απλώς ήξερα τι ήθελα, την κάθε στιγμή να ακούσω αλλά και κυρίως γιατί το ήθελα. Για αυτό και δεν διαβάζω χρόνια τώρα reviews, γιατί πολύ απλά δεν μου λένε κάτι, παρόλο που έχω κι εγώ 5-10 ονόματα που δίνω περισσότερη σημασία στην γνώμη τους. Για αυτό και ποτέ δεν άκουσα μουσική αναλόγως τα hype και τις μόδες. Ερχόμενος από ένα διαφορετικό μουσικό background γνωρίζω ότι ποτέ δεν πρόκειται να ακούσω ονόματα που για κάποιους είναι απαραίτητα σαν το νερό.Το έχασα αυτό το τραίνο γιατί πολύ απλά δεν με ενδιέφερε ποτέ να το ακολουθήσω. Αν εσύ έκοβες φλέβες με τους Arcade Fire το 2004 εγώ πάθαινα αλλεπάλληλα εγκεφαλικά με τους Isis/Neurosis/Orphaned Land/Max Richter/Radian/Mare/Circle/Bogus Blimp/Kaada&Patton εκείνης της χρονιάς και παρόλο που παρακολουθούσα στενά τον χαμό που γινόταν, εγώ ήμουν καλυμμένος με τον δικό μου “μικρόκοσμο”. Θεωρώ άλλωστε ότι και κάπου εκεί έγκειται και η όλη μαγεία της μουσικής ακρόασης. Ίδιο μέσο, διαφορετικά συναισθήματα, διαφορετικές επιλογές και προτιμήσεις, διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες και αντιδράσεις σε κάθε άκουσμα.

Ξέφυγα όμως. Πίσω στους Swans και στο φετινό τους δίσκο.

Ένας δίσκος που ήρθε και κούμπωσε τέλεια με την σκατο-χρονιά που περνάει.

Το “Extreme situations require extreme measures” που ξανά έγραψα, κολλάει απόλυτα με την όλη κατάσταση και την μουσική των Swans.

Μια μουσική ανηλεής, δυνατή, εσωτερική, που συνέχεια σε τσιγκλάει και δεν σε αφήνει σε ησυχία. Μια μουσική από έναν 60άρη με τόσο ψυχικό σθένος που είναι πραγματικά αξιομνημόνευτο. Με την ορμή ταύρου ικανή να βάλει κάτω τρεις , εικοσάρηδες που βγαίνουν τώρα και μέχρι πρότινος μας προμήνυαν ότι δαγκώνουν σίδερα.Και πράγματι έτσι ακούγονταν. Μέχρι να ακούσεις τον 60άρη M.Gira και να δεις τι σημαίνει ακριβώς η φράση ή τουλάχιστον με πόσο διαφορετικό τρόπο “δαγκώνει αυτός τα σίδερα”.

Αυτό το πάθος, αυτό το σθένος που βγάζει στην μουσική του είναι σίγουρα άξιο θαυμασμού. Ειδικά σήμερα που όπου και αν κοιτάξω είναι όλοι σκεβρωμένοι, αποκαμωμένοι, έρχονται λαχανιασμένοι, κοιτώντας χάμω, σαστισμένοι. Όλοι τους κούτσα, κούτσα προσπαθούν να την σκαπουλάρουν τούτη την χρονιά που μας έχει γαμήσει όλους και συνεχίζει να μας στριμώχνει στην γωνία τιμωρία.

Πάντα μου πήγαινε περισσότερο να πολεμήσω την φωτιά με φωτιά και στο προσωπικό μου πόλεμο ,εντός των πυλών, προτιμάω να πολεμάω την σκατίλα με μουσική υπόκρουση θανατερή, ισοπεδωτική και ξεσκισμένη.

Το “To Be Kind” είναι ένας δίσκος από καυτό μέταλλο, που ήδη έχει αφήσει το αποτύπωμα του στο δέρμα μου. Σαν κάτι το καταραμένο αλλά υποχρεωτικά αξέχαστο, ένα μουσικό έργο που πρέπει για πάντα να θυμίζει το 2014.

Μια προσωπική σχέση με νότες και μελωδίες που εν τέλει δεν αφορά κανέναν, παρα μόνο εμένα και το χρονοντούλαπο του μυαλού μου.

Αν το “The Seer” μου έριξε την μπουνιά, τούτο εδώ με κρατάει από το λαιμό ξαπλωμένο στο πάτωμα και με αναγκάζει να παρατηρήσω γύρω, γύρω να καταλάβω τι στο διάολο συμβαίνει…

The Rest:
20. We Came Out Like Tigers -Ever​ ​Crushed At Pecket's Well (Dog Knights Productions) 
19. Yob - Clearing the Path to Ascend(Relapse) 
18. Matthew Halsall & Gondwana Orchestra - When the World Was One(gondwana) 

17.Angles 9 - Injuries(Clean Feed) 

16. Kairon; IRSE! - Ujubasajuba(independent)
15. USA Out Of Vietnam - Crashing Diseases And Incurable Airplanes(Aurora Borealis) 
14.Villagers Of Ioannina City - Riza(Mantra Records) 
13.Jungle - Jungle(XL recordings)
12.Dyse - Das Nation(cargo records)
11.Ben Frost - A U R O R A(mute)  
10. GoGo Penguin - v2.0(gondwana) 
9. Adult Jazz - Gist Is(Spare Thought)
8. SD Laika - That's Harakiri(Tri Angle)
7. Mammal Hands - Animalia(Gondwana) 
6. Snarky Puppy - We like it Here(ropeadope)
5. Solstafir - Otta(season of mist)  
4. Bad Bad Not Good - III (Innovative Leisure)
3. Fire! Orchestra - Enter(rune grammofon)  
2.Andy Stott - Faith In Strangers(modern love)